De serene chaos

Het leven staat enorm op z'n kop. Mijn man werkt nu noodgedwongen niet. Niet leuk maar wel handig met de kids. Ik werkte altijd al wel veel in en aan de winkel, maar dat is tijdens deze bizarre periode nog net iets meer... Dus ik ben en doe minder in huis. Als ik uit het werk kom en ik stap naar binnen heerst er een ontspannen sfeer. De jongens hangen of spelen lekker, mijn man doet (ik weet eigenlijk niet helemaal wat) iets in de schuur, tuin of staat te koken. Iedereen is chill en toch is het chaos. Er hangt her en der wat was, overal speelgoed. Echt overal. Vandaag was wel echt de klapper. Jamylo was met een lading luiers beneden gekomen, dus naast alle speelgoed (lees troep) lag de woonkamer bezaaid met luiers!

Stiekem kan ik er wel om lachen, hoor. Ze hebben het zo leuk met elkaar. Ze vermaken zich zo goed en komen de dag lekker door zonder zich druk te maken over iets anders dan spelen, eten en een beetje huiswerk (dat is namelijk verplicht). En ik? Het sociale leven ligt toch stil. Dan is het maar een troepje af en toe. Als het maar schoon is, dan is het wat mij betreft altijd prima om thuis te komen in deze serene chaos.

Want ja, happy kids, happy life!

Liefs, Joyce